محرومیت زدایی در سیره امام علی (ع)

برشی از سیره امام علی (ع) با موضوع محرومیت زدایی

امام مستضعفان بود و محبوب دل محرمان.(۱) رویکرد اصلی حکومتش محرومیت زدایی(۲) و مبارزه با ویژه خواری(۳)بود. می فرمود: فقر کاهنده دین و سرگردان کننده عقل و عامل ایجاد دشمنی است.(۴)
درد دلش، دو قطبی، محرومان نیازمند و اغنیای سر مست بود.(۵) اشراف را پایمال کننده حقوق مستضعفان(۶) و سوق دهنده جامعه به انحرافات (۷) و آشوبها می دانست.(۸)
اجازه نمی داد که استاندارانش در مجالسی رفت و آمد کنند که محرومین در آنجا راهی ندارند(۹) و می فرمود: مسئولان باید هم سطح افراد محروم زندگی کنند تا آنها سر به طعیان برندارند.(۱۰) خودش از فکر گرسنگی محرومان، نمی توانست شکمی سیر غذا بخورد.(۱۱)
برای سامان دادن به محرومان، دستور تشکیل کمیته امداد استانی و فراگیر را که عواملش محققان صادق و نیروهای اجرائی متواضع متواضع بودند را صادر کرد.
به مالک فرمود: کارهای کلان، نباید مانع رسیدگی به محرومان شود،(۱۲) هم چنانی که خودش بود.(۱۳)
اولویت محرومیت زدایی اش، رسیدگی به محرومانی بود که دیده نمی شوند.(۱۴) به خانه بیوه زنان می رفت و گاهی برایشان نان می پخت.(۱۵)
می فرمود: جامعه سالم، جامعه ای است که در آن صدای محرومان بدون اضطراب شنیده شود.(۱۶)

۱٫ نهج ، خطبه ۲۲۹؛ ص۳۵۰٫
۲٫ نهج،خطبه ۳ ؛ ص۵۰٫
۳٫ دعائم الإسلام ؛ ج‏۱ ؛ ص۳۹۶٫
۴٫ نهج؛ حکمت ۳۱۹، ص۵۳۱٫
۵٫ همان ؛ خطبه ۱۲۹، ص۱۸۷٫
۶٫ غرر الحكم ؛ ص۲۳۴٫
۷٫ همان ؛ ص۵۰۴٫
۸٫ نهج؛حکمت ۴۶۷، ص۵۵۹٫
۹٫ همان، نامه ۴۵؛ ؛ ص۴۱۶٫
۱۰٫ همان خطبه ۲۰۹؛ ص۳۲۵٫
۱۱٫ همان، نامه ۴۵، ص: ۴۱۸٫
۱۲٫ همان، نامه ۵۳؛ ص ۴۳۸-۴۴۰٫
۱۳٫ بحار ؛ ج‏۴۰ ؛ ص۱۱۳٫
۱۴٫ نهج،نامه ۵۳، ص: ۴۳۹٫
۱۵٫ بحار ؛ ج‏۴۱ ؛ ص۵۱٫