بیانات مقام معظم رهبری در یادمان شهدای هویزه
من، روزى که این عزیزان به سمت این جایگاه جهاد و شهادت و فداکارى حرکت مى‌کردند، آنها را از نزدیک دیدم. در نزدیکى کرخه نور، شهید عزیز، حسین آقاى «علم‌الهدى» رضوان‌الله‌تعالى‌علیه و بقیه‌ى جوانانى را که همراه او بودند و با دست خالى، بدون تجهیزات، اما با دلى سرشار از عشق و ایمان و با قلبى استوار از اتّکا و توکّل به پروردگارْ به این طرف مى‌آمدند، ملاقات کردم. واقعاً وقتى انسان آن جوانان را مى‌دید که با عزم راسخ به قلبِ دریاىِ دشمن مى‌زدند، گویى یک بار دیگر، صحنه‌ى صدر اسلام، صحنه‌ى عاشوراى حسین علیه‌السّلام و صحنه‌ى کربلا را به چشم خود مشاهده مى‌کرد.
آن روز شاید عدّه‌ی این جوانان، بیست، سی نفر بیشتر نبود. بیست الی سی جوانان با دست خالی؛ اما با دل استوار از ایمان و توکّل به پروردگار.
در اینجا، در این بیابانها، چند هزار تانک و نفربر زرهی از دشمن مستقر بود. آن جمع کوچک، برای مقابله با این جمع علی‌الظّاهر بزرگ می‌آمد؛ با ایمان به خدا و با توکل؛ آن‌گونه که حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام، با جمع معدود، در مقابل دریای دشمن ایستاد، قلبش نلرزید، اراده‌اش سست نشد و تردید در او راه پیدا نکرد. این جوانان، واقعاً همان‌طور بودند.
من در همین‌جا، از شهید علم الهدی پرسیدم: شما از سلاح و تجهیزات چه دارید که این‌گونه مصمّم به جنگ دشمن می‌روید؟ دیدم اینها دلهایشان آن‌چنان به نور ایمان و توکّل به خدا محکم است که از خالی بودن دست خود هیچ باکی ندارند. حرکت کردند و رفتند. آنها خواستار جهاد در راه خدا و پذیرای شهادت در این راه بودند؛ چون می‌دانستند حقّند.
شهدای ما در هر نقطه‌ی این جبهه‌ی عظیم، با همین روحیه و با همین ایمان، جنگیدند.
۱۳۷۵/۱۲/۲۰
به این مطلب رای دهید.
11
لینک کوتاه شده
