جلوه های دست به خیری در سیره آزاده سید علی اکبر ابوترابی

زمستان قزوین بود و هوا سرد. سید علی اکبر صبح که می خواست برود مدرسه، لباس هایش را مرتب کرده، شال گردن دور گردن و کلاه سرش می گذاشتم که سرما نخورد.

بعضی وقت ها که بر می گشت، یا شال نداشت یا کلاه. یک روز بدون شال که آمد، پرسیدم علی جان! شالت کو؟ داده بود به یکی از همشاگردی های سرما خورده اش.

روزی دیگر هم کت تنش را داده بود به یکی از دوستانش تا زیر باران خیس نشود.

راوی: محبوبه سادات علوی قزوینی؛ مادر

کتاب فرزند ابوتراب (ع)؛ برگ هایی از زندگی مرحوم سید علی اکبر ابوترابی، پدید آورنده: مؤسسه فرهنگی خاکریز ایمان و اندیشه، ناشر: خیزش نو، نوبت چاپ: اول-۱۳۹۵؛ صفحه ۱