شهید محمد اسلامی نسب، علاقه زائد الوصفی به حضرت زهرا (س) داشت.
چشمش آسیب جدی دیده بود. دکترها، حتی با عمل جراحی از سلامت چشمش قطع امید کرده بودند. اصرار داشت که عملش کنند. بالاخره راضی شان کرد عمل را شروع کنند و کاری به نتیجه نداشته باشند. شرط کرده بود که عمل را با ذکر یا زهرا (س) شروع کنند.
بعد از عمل دکترها متعجب از نتیجه بودند. ذکر یا زهرا (س) کار خودش را کرده بود.
عملیات کربلای چهار هم، وقتی بانی روضه حضرت زهرا (س) شد، با نگاهی به حال و روزش می توانستی آخر کارش را حدس بزنی. خودش هم می گفت: محال است این خانم شرمنده ام کنند.
بعد از روضه سفارش هایش را کرد و شد آخرین خدا حافظی اش.
راوی: صادق دهقان و حاج کاظم محمدی
کتاب خط عاشقی ۲ (خاطرات عشق شهدا به حضرت زهرا س)، گرد آوری: حسین کاجی، بازنویسی: مهدی قربانی، انتشارات حماسه یاران، چاپ دوم- بهار ۱۳۹۵، خاطره ۱۱ و ۳۵٫ به نقل از کتاب رواق خونی سنگر، غلام رضا کافی، ص ۶۶ و کتاب خلاصه اخلاص، حکایت اول از مجموعه عرش نشینان پارسی
به این مطلب رای دهید.
00
لینک کوتاه شده
