شهدا عملاً کار بزرگی را انجام دادند. این کار بزرگ را باید تبیین کرد… سعی کنید در تبیین، عنصر اتقان مطلقاً به دست فراموشی سپرده نشود؛ اتقان. اتقان خیلی مهم است.
گاهی اوقات انسان خیال می کند برای شیرین کردن یک قضیه در چشم مخاطبین، باید آن را با پیرایهها و اغراق هائی بیامیزد؛ بعد که از یک افق بالاتری نگاه می کند، می بیند نه، این پیرایهها – چون مصنوع ما بود – نه فقط بر ارزش آن عنصر حقیقی نیفزود، بلکه گاهی از آن کاست.
اتقان را در نظر بگیرید و روایت را روایت صحیح قرار بدهید؛ نگذارید روضهخوانی برای شهدا، به سرنوشت روضهخوانی برای سیدالشهداء (علیه الصّلاة و السّلام) – در دورههائی – دچار بشود. همان چیزی که هست را بیان کنید؛ منتها بیان هنرمندانه.
ما می خواهیم کمبودهای هنرمندی خودمان را در تبیین حوادث عاشورا، با اضافه کردن افزودنی های غیرلازم پر کنیم؛ در حالی که نه، اگر ما بلد باشیم و ما هنرمند باشیم، هیچ افزودنیای لازم نیست.
خوش بختانه ما به عهد شهدا نزدیکیم، وصیت نامههای اینها را داریم، پدر و مادرهای اینها خیلی شان هستند و هم رزمان اینها حضور دارند؛ آدم می بیند.
کتابی از همین کتاب های شهدا را من نگاه می کردم که با همرزم های او مصاحبه شده بود و جزئیات را ذکر می کردند؛ بعضی از آن همرزم ها خودشان شهید شده بودند و بعضی ها زنده بودند؛ انسان در هنگام خواندن کتاب به گریه می افتاد! هیچ لازم نبود که کسی برای انسان نوحهسرائی کند. مسئلهی شهدا این جوری است.
مسئلهی شهدا خیلی مسئلهی بزرگی است، خیلی مسئلهی داغی است؛ ما کمتر پرداختهایم، کمتر می پردازیم.
بیانات در دیدار مسئولان مؤسسه روایت سیره شهدا ۱۴/۰۴/۱۳۸۹
به این مطلب رای دهید.
01
لینک کوتاه شده